Archiwum lipiec 2010

pn	wt	sr	cz	pt	so	nd
28	29	30	01	02	03	04
05	06	07	08	09	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30	31	01

dowiaduję się, że rano ginie tragicznie potrącona przez samochód mama jednego z Dominikanów, któego bardzo lubię... znów chce mi się wyć, chce mi się krzyczeć i wściekać się na Boga, dlaczego ona? dlaczego w taki sposób?!? dlaczego tak nagle?!?

znow ląduję przed gorbem św Jacka ze łzami w oczach, prosząc by ją wział swoja opiekę a Dominikanowi dał siłę, ąby przeżyć te trudne chwile...

nie wiem... jakieś takie ciężkie i smutne te ostatnie tygodnie....i jakby tak wszystkie dobre nowiny się pokończyły i zostały tylko te złe...

jutro znów wsiadam w samolot i lecę kilka tysięcy kilometrów na północy zachód od Polski... jakby tak zliczyć liczę kilometrów, które pokonałam w ciągu ostatnich 3 miesięcy, czy to samolotem, czy to pociagiem czy za pomocą czterech kółek, to myślę, że można by już z tej sumy w baaarrdzzzooo odległy zakątek ziemi dotrzeć...
zawsze miałam w sobie duszę podróżnika, ale tym razem wybitnie nie mam ochoty lecieć... tym bardziej, że w przyszlym tygodniu mama idzie na badania... boję się co jej powie lekarz... i nie będę mogła być wtedy z nią, ani nawet gdzieś w pobliżu...tylko ładnych kilka tysięcy kilometrów hen...

Boże niech już się ta zła passa skończy....

dzisiaj dowiaduję się, że z mamą źle.... w pierwszej chwili wolnego czasu kieruję swoje kroki do Dominikanów... klęcząc przed grobem św. Jacka płaczę i proszę o pomoc....potem msza... wieczorem powrót do domu i impreza, na której udaję, że dobrze się bawię.... i w końcu w domu... chciałabym jutro obudzić się wiedząc, że to tylko zły sen....

tak bardzo potrzebuję duchowego mistrza, który nauczyłby mnie ufać w działania Boga....

potrzebuję kogoś bliskiego kto mógłby się mną zaopiekować....

potrzebuję stabilizacji, gdyż wiem, że to mamę zadowoliłoby....

ciężko :(

tygodniowe szkolenie... we wtorek przyjezdza moj manager.... wieczorem ogadaja z chlopakami mecz, a ze jest to w barze blisko basenu, na ktory sie wybralam, wracajac przystaje na chwile przed telebimem, zeby zobaczyc jaki wynik...jako, ze basen jest w hotelu, nie susze sie w szatni tylko ide w mokrych wlosach i krotkich spodenkach do pokoju... i wieczorem mnie pyta, czy to ja wracalam z basenu... victory no. 1, zwrocil na mnie uwage...

na drugi dzien impreza.... robie makijaz, zdejmuje okulary, spinam wlosy...wchodze na sale udajac, ze go nie zauwazam, rozmawiam, ze znajoma i widze, jak on sie za mna odwraca i nie moze oderwac zwroku...no tak nigdy nie widzial mnie bez okluarow i w takiej fryzurze, a wygladam zdecydowanie lepiej... victory no. 2... pozniej siadam do chlopakow, gadam i dosiada sie on... kolo mnie... rozmawiamy, smiejemy sie, zaczepiam go i mimochodem mowie, w ktorym pokoju mieszkam, zeby w razie czego mogl mnie odstawic pod same drzwi, jesli znow sie spije... impreze konczymy o 3... kreci mi sie w glowie, ale potrafie samodzielne isc i mysle, w miare trzezwo...a mimo wszystko On odstawia mnie pod same drzwi... victory no. 3....

glupia jestem? tak jak najbardziej! nie, nie zamierzam rozpieprzac mu zwiazku, ale poczulam taka nic satysfakcji widzac, jak widzac mnie, nie moze oderwac wzroku ;) i tak fajnie by bylo, gdyby czasem pomyslal sobie o mnie...;) tyle mi wystarczy... to bedzie takie moje male zwyciestwo...

rozjazdow ciag dalszy, pojutrze skoro swit wyruszam nad nasze polskie morze... tym razem w celach stricte wypoczynkowych...i mam zamiar przez te kilka dni wysypiac sie, byczyc sie na plazy, pojechac na Hel, stanac na wydmie i poczuc wiatr we wlosach, i nie myslec o nikim ani o niczym innym....

a tymczasem zapraszam wraz z Toto w tle na spacer po Pradze odwiedzonej w ubiegly weekend...